İsyan Yankıları

Bana özel olarak ayrılmış gümüşi tahtta, taht çok rahat olmasına rağmen huzursuzca kıpırdandım.Az önce bir haberci Moira'da küçük bir isyan alevlendiğini söylemişti."Her ne kadar küçük olsa da ileride büyüyecek." diye düşündüm.Seçilmiş İnsanlar,Sula yakınlarında ayaklanmışlardı.Ve bu da demek oluyordu ki,yakında bundan vampirler de haberdar olacaktı.


Bunu anlamak için görücülüğe hiç gerek yoktu.Fakat daha da kötüsü,yakında seçicilerin de bu işe karışacağını görmüştüm.Seçilmiş İnsanlara üstünlük taslayacak,onları daha beter kızdıracaklardı.Bu yüzden konuyu görüşmek için arkadaşım vampir tanrıçasını buraya davet etmiştim ve şimdi bekliyordum.Geleceğini umuyordum ve tahtta rahatsızca kıpırdanıyordum.Derin derin nefeler alarak birazdan gelecek olan tanrıçanın tepkisini tahmin etmeye çalışıyordum.Her zaman doğası gereği agresif olan vampir tanrıçası,istediği zaman anlayışlı olabiliyordu.Ve onun en korktuğum ( ve imrendiğim) yanı buydu ; ne zaman ne yapacağı hiç belli değildi.

Hızlı bir şekilde salona girdim ve kan kırmızısı tahtıma oturdum. Gümüş tahtında oturan Tanrıçaya merhaba manasında başımı eğdim. Beni neden çağırdığını bilmiyordum. Ama önemli olmasa çağırmazdı diye de düşünüyordum. Tanrıça hala bana bakıyordu. Ben de ona baktım. Bir süre sustuktan sonra konuştu "Sula yakınlarında isyan başladı. Seçilmiş İnsanlar tarafından" bir anda ellerime bakarken başımı kaldırıp ona baktım. Bir anda gülmeye başladım. Bu tavrıma şaşırmış göründü. Aslında sadece sinirlerim bozulmuştu. "Shinue.. Senin insanların isyan mı çıkarıyor! Neden onları engellemiyorsun? O isyan yüzünden vampirlerim etkilenirse, Lady'nin bile onları durdurması çok zor olur. Ya da unutma ki vampirlerim sinirlenirse.." devamını getirmedim. O devamını zaten biliyordu. "Bak.." dedim birden ifademi değiştirerek "Onları engellemeye çalışırım tabi ki ama kayıp vermelerine engel olamam" sonra omzumu silktim. Tepkisini görmek için Tanrıçaya baktım.

Elimden geldiğince sakin olmaya çalışıyordum.Benim halkım -eğer haberci yalan söylemediyse (eğer söylediyse artık yaşayamaz.)- bir isyan çıkarmıştı!Tanrıçaya cevaben "İlk önce ben Sula'ya gidip isyanın boyutunu ve nedenini öğreneceğim.Sonra vampirlerin bu olayın ne kadar içinde olduğunu anlamaya çalışacağım -zira bu olayın çok içindeyseler işimiz var demektir.-Belki de önemsiz bir şeydir." dedim ve başıma iki parmağımın ucuyla masaj yapar gibi dokundum.Derin bir nefes aldım ve gözlerimi odada gezdirdim.Sonra ayağa kalktım ve Tanıça'nın tepkisini veya yanıtını bekledim.

Neler olduğuna dair hiç bir fikrim yoktu.Ama öğrenmeye niyet ettiğimi söylemeliyim.Seçilmiş İnsanların Tanrıçası Shinue'nin bana kızacağını snmıyordum.Tanrıça'mızın yasını hala tutuyorduk ve oda bunu biliyordu.Kapıyı açmak için ilerlediğimde burnumadolan vanilye buz ve ölüm kokusuyla azı dişlerim çıktı.Ve titremeye başladım.Kendimi sakinleştirmem için birz beklemem gerekti.Vampir Tanrıçası'nın da yarattığı vampirlerinden ayrı koktuğu söylenemezdi.Onun kokusu sadece kurta dönüşmemi engelleyecek kadar hafifti.

Son olarak burnumdan nefesimi bıraktım ve ağzımdan nefes almaya başladım.Kapıyı açtım ve içeri girdim.Tanrıça Shinue ayakta durmuştu.Beni görünce bana döndü hemen eğilip selam verdim.Vampirlerin Tanrıçasına selam vermek istemesemde dürtüme engel oldum ve onuda başımla selamladım.Hemen kendi Tanrıçamın altınsarısı tüylerle kaplanmış tahtına yöneldim.Onun tahtına oturma gibi bir saygısızlık asla yapmazdım.Boş olsa bile tahtın önünde saygıyla eğildim ve tahta çıkan basamakların üstüne oturdum.İki Tanrıça'da ne yaptığımı anlamaya çalışıyorlardı.Ama ben bu sefer inat edip Tanrıça Shinue'ye baktım ve omuz silktim.

''Kurtadam ve kadınları temsil etmek için buradayım.Ne olduğunu bilmeye hakkım var!''

Gelen kurt kıza tiksinerek baktım. Özellikle bana aldırmaması ve seçilmişlerin Tanrıçasına konuşması sinirlerimi daha da arttırdı. Onların Tanrıçaları artık yoktu bu yüzden toplantıya katılması gereken Tanrılarıydı. Onun gelmemesi yeterince kötü değilmiş gibi şimdi de bu kız gelmiş bana!!.. Shinue'nin bana yaklaştığını gördüm. Sivri dişlerimi gösterdim. Bu yaklaşma anlamına geliyordu. Kurt kıza baktım. Sakin görünmeye çalışsa da biraz korktuğu belli oluyordu. Korkmalıydı da zaten. Bir Tanrıçaya nasıl aldırmamazlık ederdi o?! "Ne mi oldu?! Seçilmişler isyan çıkardı. Tüm Tanrı ve Tanrıçaların burada olması gerekirken sizin Tanrınız ortalarda görünmüyor ve onun yerine sen çıkageliyorsun! Üsteliik bir Tanrıçaya aldırmamazlık ediyor ve sesini yükselterek konuşuyorsun! İşte olanlar bunlar!" sinirlendiğimi biliyordum. Yavaş yavaş öfkem sakinliğimi ve mantığımı yeniyordu. Sonra bir el omzuma dokundu dönüp arkama baktım..

Tanrıça Shineu Tanrıça Aléa'ı sakinleştirmeye çalışırıken onlaraı seyrettim.Bu arada şaşkınlığımda gemiş korkuda gidiyordu.Kim olursa olsun böyle bir karşıma beklemiyordum.Ama bana ilk baştaki korku dışında pek bir etki bırkmamıştı zaten...İstersen beni öldürebilirdi.Ama Tanrıça Shineu'nun buna izin vereceğini sanmıyordum.Kendimi savunabilirdim.Ama şu anda tamamen Tanrıça Shineu'nun arkasına saklanıyordum.

''Tanrı'm isterse buraya gelebilir elbette,ama ben gitmeyeceğim...'' dedim ve omuzlarımı dikleştirip saçlarımı arkaya attım.

''Hem kurtlar olarak size yardım edeiliriz!'' dedim.Kendime gereğinden fazla güveniyorum.Ve açık sözlülükle konuşmama devam ettim.

''Aslında haklısınız,benim düşmanlığım size karşı değil yarattığınız vampirlere karşı...'' sesim sakin çıkıyordu ve titremiyordum.Ben sadece dürüstçe onuşuyordum.

"Vampirlere karşıymış! Yaptığınız kavga da karşı ırkın Tanrı ve Tanrıçasına da lanetler okumanız yanlış!" burnumdan soluyordum resmen. Tanrıça, kurt kızı korumak istercesine onun önünde duruyordu. Ona öfkeli bir şekilde baktım ama sonra yatıştım. Derin nefesler almak rahatlamanızda gerçekten yardımcı oluyorlar. "Her neyse, git ırkını uyar. Bu isyana karışırlarsa. Ne Tanrınız. Ne de ben size acımayız. Bu isyan seçilmiş insanlar arasında kalacak. İleriye gitmeyecek. Sen.." dedim Seçilmişlerin Tanrıçasını göstererek "İnsanlarını kontrol altında tut" sonra ilahi şeklime dönüşüp oradan ayrıldım.